تراورتن نوعی سنگ آهکی است که بافت ریز بلور داشته و متخلخل بوده و ساختار لایه لایه کندوئی مانند در تمام لایه‌ها دارد که حالت استالاکتیت‌های کوچکی را نشان می‌دهد. سنگ تراورتن نوعی سنگ آهک بجامانده از رسوبات آب‌های معدنی غارها یا چشمه‌های آب گرم یا از رسوبات
کف دریا و رودخانه‌ها می‌باشد که بصورت پهنه هایی نسبتاً وسیع دیده می‌شوند. در اغلب موارد لایه‌ها در ذخایر تراورتن افقی هستند و یا با شیب ملایمی که تابع مورفولوژی سطح زمین است، قرار گرفته اند. بطوریکه در بعضی موارد ذخایر عظیمی را در پهن ههای وسیعی تشکیل می‌دهند.
این سنگ بیشتر به رنگ کرم، سفید، زرد، قرمز، لیمویی، پرتغالی، قهوه ای، گردویی، خاکستری و یا ترکیبی از آنها با توجه به حضور ترکیبات آهن، کلسیم و ناخالصی‌های موجود در آن می‌باشد و ممکن است که این تغییر رنگ بصورت لایه‌های خیلی باریک منظم یا غیرمنظم باشد که در
اینصورت بافت مخصوص شبیه بافت چوبی به خود می‌گیرد که به این بافت شالی گفته می‌شود و دارای رگه نمی‌باشد. مقاومت سنگ تراورتن از سنگ مرمریت بیشتر بوده و به علت سوراخ‌های موجود در سنگ انقباض و انبساط را دفع می‌کند. از نظر برش جزء سن گهای نرم بر به حساب می‌آید و
به علت زیبایی خاصی که دارد تقاضا و همچنین قیمت آن طی چند سال اخیر رشد چشمگیری داشته است. سنگ‌های تراورتن به دو صورت پرشده و پرنشده استفاده می‌شوند. اگر به صورت پر شده استفاده شوند در مکان هایی از ساختمان که آبریزش آن زیاد است استفاده می‌شوند و بطور کلی بهتر
است در آشپزخانه، حمام، توالت و دستشویی استفاده نشوند. استفاده از سنگ تراورتن در مکان‌های دیگر ساختمان مانعی ندارد. با این وجود تراورتن اغلب در نماهای روکار داخلی و بیرونی و همچنین برای سنگ فرش کردن مورد استفاده قرار می‌گیرد. سطح سنگ‌های تراورتن بصورت تیشه
ایی، بوش همر و چرمی نیز پردازش و از آن استفاده می‌شود.
محاسن سنگ تراورتن به شرح زیر است: مقاومت قابل قبول برش پذیری و صیقل پذیری ایده آل شرایط استخراج ایده آل (به دلیل لایه بندی افقی، شیب کم و استقرار معادن در نقاط کم ارتفاع و قابل دستیابی) وجود درز و شکاف خیلی کم در تراورتن به دلیل عدم وجود ساختارهای تکتونیکی
بر روی ذخایر تراورتن زیبایی خاص و منحصر به فرد تنوع رنگ‌ها وجود تخلخل جهت چسبیدن به ملات ونصب بهتر